Na mijn kritische recensie van ‘Zomergasten’ met Louis van Gaal waren er natuurlijk weer reacties in de trant dat ik de NPO – het tóch al geknevelde bolwerk – opzettelijk ‘zwart wil maken’. Omdat ik me daarin onbegrepen voel – ik hóud juist veel van de publieke omroep – toch nog maar even deze kanttekening. Ik heb deze week, naast ‘Zomergasten’, minstens twee keer oprecht genoten van uitzendingen van de NPO. Om te beginnen was daar afgelopen zondag ‘Het Filosofisch Kwintet’ met een hoogwaardige, maar toch volstrekt begrijpelijke discussie over de vraag of wij slaven zijn van Google en Facebook, en wat ons überhaupt staat te wachten in de data-intensieve samenleving. En een paar dagen daarvoor had ik in ‘Kijken in de ziel’ oprechte en indrukwekkende gesprekken gezien met mensen uit wat ik nu maar even ‘de religieuze sector’ noem. Kortom, de NPO hoeft zichzelf wat mij betreft niet te heruitvinden of in allerlei bochten te wringen: ze maken daar al mooie programma’s! Waarom de NPO dan toch steeds aan het sleutelen is en zich in bochten wringt, is omdat ze zich onnodig focussen op ‘kijkcijfers’ en ‘marktaandelen’, en denken dat ze cabaretiers en andere lolbroeken alias Paul de Leeuw nodig hebben om mee te tellen, of zoiets. Kap daarmee! En laat de mensen in al die verschillende omroepbesturen elders in de maatschappij hun talent etaleren.
Dus NPO, ga voortaan uit van eigen kracht – en gooi die geldverslindende bestuurslagen en de daarmee verbonden pretfabriek alsjeblieft dicht. Mensen herkénnen kwaliteit. Echt.